Οπτικός Πολιτισμός

Η ποίηση της Δάφνη Νικήτα (1) μεταδίδει μια ανανεωτική αύρα, ενώ οι εικόνες της μας συνδέουν απευθείας με το Ασυνείδητο. «Μια διάφανη/μεμβράνη/με καλύπτει/από πάνω μέχρι κάτω/στα χέρια μου κρατώ/ένα παράθυρο» ομολογεί στο ποίημά της, Παράθυρο.
«Το Μπλε Δείπνο» (2) της, εν μέσω πανδημίας, μας εγκαλεί σε ένα «δείπνο» με το αναπόφευκτο. «Το Μπλε/ αυτό απέναντι/ το ξέρω/ θα με καταπιεί/ ολόκληρη» αναφέρει στο ομώνυμο ποίημα. Η ποιήτρια με την πηγαία και αυτόματη γραφή αφοπλίζει με τον τρόπο που πρωταγωνιστεί η απώλεια σε αυτό το βιβλίο της. (περισσότερα…)

«Όταν το φως χορεύει, μιλώ δίκαια.»
Μότο για ένα ηλιακό ρολόι στη Σκαρδαμούλα, Τετράδιο Γυμνασμάτων Β’

Η έκθεση «Όταν το φως χορεύει, μιλώ δίκαια. Ο Γιώργος Σεφέρης και η ποίησή του μέσα από τη ζωγραφική και τη φωτογραφία» πρωτοπαρουσιάστηκε στο Ίδρυμα Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη για το διάστημα 3 Νοεμβρίου 2017-21 Ιανουαρίου 2018 σε επιμέλεια Τ. Μαυρωτά (1) . Η εν λόγω έκθεση αποτελούσε έναν ακόμη κρίκο αλυσίδας σε μια ήδη καθιερωμένη πρακτική, εφόσον το Ίδρυμα είχε ήδη φιλοξενήσει ανάλογες αφιερωματικές εκθέσεις για τους Κωνσταντίνο Καβάφη και Οδυσσέα Ελύτη (2). Σημείο σύγκλισης και των τριών εκθέσεων ήταν η συνύπαρξη του ποιητικού λόγου με τις εικαστικές τέχνες (3). (περισσότερα…)

Πώς κατορθώνουν οι εικόνες να μας λένε μια ιστορία; Πώς η συμπυκνωμένη αφηγηματική πραγματικότητα μιας εικόνας μπορεί να μεταφράζεται και ποιες συνδέσεις, μνήμες, γνώσεις ανακαλεί; Υπάρχουν ιδέες και σκέψεις που εκφράζονται μέσα από τις εικόνες; (περισσότερα…)